კანონი ხშირად საკუთრების დაცვის მაგივრად გვძარცვავს

Პირველ რიგში უნდა აღინიშნოს ის გარემოება, რომ კანონის ერთერთი მნიშვნელოვანი ფუნქცია არის დაიცვას საკუთრების უფლება. Საკუთრების უფლება არის აბსოლუტური და მნიშვნელოვანი უფლება. თითოეული ადამიანისთვის საკუთრების უფლება არის უსაფრთხოების, სოციალური და ეკონომიკური სიძლიერის გარანტია. საკუთრების უფლება ძალაუფლების შეზღუდვის ერთერთი წყაროა, ამ დროს ადამიანი წარმოადგენს დამოუკიდებელ, ძლიერ ინდივიდს, რომელსაც შესწევს უნარი აღუდგეს უსამართლობას და არ იყოს დამონებული სხვის მიერ, რადგან მას აქვს შესაძლებლობა არჩინოს საკუთარი თავი, ოჯახი და ამ დროს შეუძლებელია სახელმწიფოს მიერ მოხდეს ადამიანის გაჩუმება ეკონომიკური დამოუკიდებულების გამო. 

Მაგრამ დღესდღეობით კანონი საკუთრების დაცვის მაგივრად გვძარცვავს, რაც გამოიხატება უსაზღვროდ გაზრდილ გადასახადებში. Მაგრამ ხშირ შემთხვევაში კანონში პირდაპირ არ არის გაწერილი თუ როგორ ხდება ადამიანების ძარვცა, ხშირად კანონში ფარულად არის მითითებული მსგავსი ქმედებები. Სწორედ ამიტომ წარმოადგენს პრობლემას გარკვეული ჯგუფების მიერ კანონების მიღება. კანონები არის სოციალური უსაფრთხოების გარანტია და იქიდან გამომდინარე, რომ ადამიანი არის სოციალური არსება, მისი თავისუფლება აუცილებლად ინსტიტუციურ ხასიათს უნდა ატარებდეს. ეს კი შეუძლებელი იქნება თუ კანონის შემოქმედებაში საზოგადოების ფართო მასები მონაწილეობას არ მიიღებენ და საკუთრება დაცული არ იქნება კანონით, რადგან იგი არის პოლიტიკური თუ სოციალური ყოფის ფუნდამენტი.

Ჩნდება კითხვა, აღმოფხვრიდა თუ არა ამ პრობლემას ყველა ადამიანს რომ ჰქონდეს უფლება მიიღოს მონაწილეობა კანონის შექმნაში? ამ პრობლემის გადაჭრის ერთადერთი ეფექტური საშუალებაა საზოგადოებას მიეცეს უფლება მონაწილეობა მიიღოს კანონის მიღების პროცესში. კანონი იმ შემთხვევაში არის უფრო მეტად ეფექტური, თუ ის მორგებულია საზოგადოების საჭიროებებსა და მოთხოვნილებებზე, და არა კონკრეტული ინდივიდების სურვილებზე. კანონი უნდა მოერგოს მთლიანად საზოგადოებას, უზრუნველყოს მათი საკუთრების უსაფრთხოება, რაც შესაძლებელია ადამიანების მაქსიმალური ჩართულობით კანონპროექტის მიღების დროს. ასევე, ამ შემთხვევაში ნაკლები არის რისკი, რომ კანონმა გაძარცვოს ადამიანი. კანონის მიზანს არ უნდა წარმოადგენდეს ძარცვა. იმისათვის, რომ სიცოცხლე გავაგრძელო არ არის საკმარისი რომ ვიყო ცოცხალი, საჭიროა შესაძლებლობა იმისა რომ ვიზრუნო ჩემს სიცოცხლეზე, სხეულის გამოკვებაზე და ეს შეუძლებელია საკუთრების გარეშე, ამიტომ მე თუ საკუთრება არ მექნება, მე სიცოცხლეს ვერ შევინარჩუნებ. 

და ბოლოს უნდა  აღინიშნოს, რომ თანამედროვე სახელმწიფოს ქვაკუთხედი არის ხალხი და მათი უფლებები, მათ შორის საკუთრების უფლება. Როგორც საკუთრება, ასევე საკანონმდებლო რეფორმა მნიშვნელოვანია ადამიანისთვის, ხალხი უნდა იყოს კანონშემოქმედი, რადგან დემოკრატიულ საზოგადოებაშიც მნიშვნელოვანი როლი უჭირავს საკუთრებასა და კანონმდებლობას. Აქვე უნდა აღინიშნოს, რომ საკუთრების უფლება ქვეყნის ეკონომიკური წარმატების განმაპირობებელია. Მნიშვნელობა არ აქვს სახელმწიფო რამდენს შესთავაზებს ქონების სანაცვლოდ, თუ ადამიანის ნება-სურვილის გარეშე მოხდა მისთვის საკუთრების ჩამორთევა ან ძარცვა, ეს ადამიანის უფლების შელახვა და ფეხქვეშ გათელვაა. Სწორედ ამიტომ არის საკთრების უფლება აბსოლუტური, ექსკლუზიური და სრული უფლება. ამის აღმოფხვრა კი შესაძლებელია მხოლოდ საკანონმდებლო ორგანოს  ხახლისთვის გაცემით.